Aangezien ik één van die personen ben die ontzettend teleurgesteld is in de hedendaagse opera-cultuur
-en dan heb ik het met name over de zogenaamd moderne ensceneringen van opera's van de oude bekende meesters-
neem ik hier de vrijheid om een pleidooi te voeren voor de traditionele ensceneringen zoals we die soms nog wel zien,
en dan vooral bij de oost-europese opera-huizen zoals de Nationale Opera van Tatarstan en Charkov City Opera en Ballet.
"Moderne" regisseurs schijnen helaas maar al te vaak te denken dat de enscenering van een opera vooral bizar
en choquerend moet zijn. Ik vraag me af wat er in hun optiek daarmee het best gediend zou zijn: de recettes?
de reputatie van de zangers? de kunst? zijzelf? Ik kom er niet uit. Een opera is een produkt van een componist
en een librettist, waarbij de componist meestal de leidende rol heeft of had en waarbij de componist een heel
duidelijk beeld voor ogen heeft gehad bij het schrijven van de muziek.

Niet alle moderne uitvoeringen zijn bagger. Er zijn ook moderne uitvoeringen die behalve het aanzien zeer waard zich ook
goed aan de tekst en de geest van de opera houden en die de goedkeuring van de componist zelf ook zeker zouden hebben
kunnen wegdragen. Één van de mooiste ervan vind ik deze versie van "Il barbiere di Seviglia": "Il Barbiere di Siviglia"
Een ander voorbeeld is de prachtige uitvoering van "Le Roi Carotte" door de Opéra National de Lyon: "Le Roi Carotte"

"La Cenerentola"

HOMEPAGE